ชีวิตที่เกิดจากดิน

เรื่องเล่าเร้าพลัง

                                                     (1)   แม้ฉันจะเลือกเกิดไม่ได้แต่ฉันก็ยังภูมิใจ

ที่เกิดเป็นลูกของแม่กับเตี่ย ซึ่งเห็นว่า

"การศึกษาคือความเจริญงอกงามของชีวิต"

คนที่ชื่อ"ตู่"

            ชีวิตในวันเด็กของฉัน คือ ชีวิตที่ไม่ได้เลือกเกิด แต่ก็ยังโชคดีที่แม้ว่าจะยากจน แต่แม่กับเตี่ยยังเห็นความสำคัญของการศึกษา แม้จะบากยากยิ่งเพียงไร ทั้งสองก็ยังกัดฟันส่งลูกเรียนจนจบปริญญาตรี แม้ฉันจะเลือกเกิดไม่ได้ แต่ฉันก็ยังภูมิใจที่เกิดเป็นลูกของแม่กับเตี่ย ซึ่งเห็นว่า "การศึกษาคือความเจริญงอกงามของชีวิต"

            มีผู้คนในสมัยเมื่อ 50-60 ปีที่แล้วน้อยคนนักที่จะเห็นว่า การศึกษาเป็นความเจริญ ชาวบ้านเห็นเพียงว่า การมีลูกมาก ๆ เป็นเรื่องดีที่จะได้มีแรงงานช่วยทำไร่ไถนา ยิ่งถ้าเป็นผู้หญิงด้วยแล้ว น่าจะยิ่งต้องช่วยทำงานทั้งงานไร่นา งานบ้าน จนผู้หญิงหมดโอกาสเรียนหนังสือกลายเป็นแรงงานสำคัญ บ้านที่คิดว่า ลูกผู้ชายควรเรียนนั้น จึงมีลูกผู้หญิงกล้ามเป็นมัด ๆ แทนลูกผู้ชาย ซึ่งอ้อนแอ้นจนกลายเป็น "เหลืองการเบา"  (ผิวไม่เคยถูกแดด งานหนักไม่เอา งานเบาไม่สู้)

            เตี่ยและแม่ของฉันจึงเป็นคนทันสมัยในสมัยนั้น แต่จะทันสมัยอย่างไรก็มีลูกถึง 2 คน ที่ไม่ได้เรียนหนังสือ โดยเฉพาะพี่ชายคนโตถึงกับหลั่งน้ำตาเมื่อรู้ว่า จบ ป.4 แล้วจะไม่ได้เรียนต่อ เพราะเตี่ยและแม่ไม่มีเงินส่งเสีย นี่คือความสะเทือนใจแรกของฉันและยังตามติดจนถึงปัจจุบัน

            ฉันชื่อ "สมถวิล แซ่ตั้ง"  แล้วเปลี่ยนเป็นนามสกุลไทยว่า "เศวตบงกช" เป็นคนคิดชื่อสกุลเอง (ขณะนั้นอยู่ ม.ศ.2)  แล้วเปลี่ยนเป็น "คัมมกสิกิจ" เมื่อสมรสกับ  คุณมาโนช  ชื่อเล่นว่า "ตุ๊ตตู่" แต่ต่อมาทุกคนก็เรียกว่า "ตู่" จะกับคนดังอย่างเช่น นักร้องเสียงทรายริมน้ำตก ที่ชื่อว่า "ตู่-นันทิดา"  พ้องกับพระเอกละครมากบทบาท  "ตู่-นพพล"  และพ้องกับ  "วีระบุรุษนาแก"   "ตู่-เสรีพิศุทธ์ เตมียาเวส"  ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ คนปัจจุบัน (2550-51) ที่ทางเดินตรงราวกับไม้บรรทัด ซึ่งน่าจะเหมือนกับฉัน (เข้าข้างตัวเองหรือเปล่า)